Maksymilian Siemiginowski

Szlacheckie (herb Sas); syn Atanazego.

Uczył się w kolegium jezuickim w Ostrogu, następnie u pijarów w Międzyrzeczu Koreckim i Ostrogu, studiował filozofię i teologię w Akademii Kijowsko-Mohylańskiej.

W 1786 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel w Akademii. Wykładał łacinę, język rosyjski i polski, historię i geografię. Napisał trzy podręczniki: gramatyki polskiej, składni łacińskiej oraz ortografii i wymowy rosyjskiej. Był pomocnikiem bibliotekarza Akademii. W 1795 r. opuścił Kijów, po krótkim pobycie w Moskwie przeniósł się do Petersburga. Zajmował się porządkowaniem przewiezionych tam zbiorów polskich. Odznaczony Orderem św. Anny.

• Wiesław Witkowski, Siemiginowski Maksymilian, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 37, Warszawa–Kraków 1996–1997, s. 42.
• Bazyli Anastasiewicz, Nekrolog, „Gazeta Literacka” 1822, t. 2, nr 33, s. 147.
• Maksymilian Siemiginowski, [w:] Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego, Seria B, 2018.