Walenty Skorochód Majewski

Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej.

Kształcony początkowo w domu przez matkę, z domu Skrzetuską, od 1779 do 1785 roku, z przerwą w latach 1783–1784, uczył się w Collegium Nobilium pijarów w Warszawie, gdzie nauczycielem był jego wuj, Wincenty Skrzetuski. Później kształcił się w miarę możliwości samodzielnie.

Po zakończeniu nauki w kolegium pijarów (1785) podjął tamże pracę nauczyciela. W 1791 r. uzyskał posadę w Szkole Kadetów. Brał udział w obradach Sejmu Czteroletniego jako asystent delegatów z Kurlandii. Przyłączył się jako ochotnik do powstania kościuszkowskiego, potem został kapitanem i kierował ponad stuosobowym oddziałem. Brał udział w obronie Warszawy, został ranny w bitwie pod Maciejowicami. Po upadku powstania wrócił do udzielania prywatnych lekcji. W 1797 r. uzyskał stanowisko tłumacza, a potem sekretarza w Komisji Trzech Dworów. Wtedy zainteresował się archiwami polskimi, prawdopodobnie z jego inicjatywy władze pruskie odkupiły od Rosji Metrykę Koronną. W roku 1800 został mianowany głównym archiwistą krajowym. Od 1809 r. członek Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk. Zainteresowany sanskrytem, wydał w 1816 r. własnym sumptem pierwszą polską gramatykę tego języka. Aktywny politycznie, w latach 1820 i 1828 wybierany na posła.

• Tadeusz Mencel, Majewski (Skorochód-Majewski) Walenty, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 19, Wrocław 1974, 195–197.
• Małgorzata Wielińska-Soltwedel, Walenty Skorochód Majewski: the precursor of Polish indological studies, „Rocznik Orientalistyczny” 60, 2007, z. 2, s. 157–170.
• Barbara Podolak, Walenty Skorochód Majewski – zapomniany archiwista i pasjonat języków wschodnich, „LingVaria” 7, 2012, s. 183–194.
• Skorochody Guzy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego ....