Francisco Valdomiro Lorenz

Urodził się w katolickiej rodzinie jako František Lorenc. Jego rodzicami byli Teresa i Franciszek (młynarz).

Chodził do szkół w Trojovicach, Zbýšovie i Čáslavie. Podczas matury, którą zdał w Kolínie, wykazał się niezwykłą zdolnością językową.

W wieku 18 lat wydał podręcznik do nauki języka esperanto dla Czechów. Po maturze przeniósł się do Pragi i został publicystą. Za udział w demonstracji w 1893 r. został skazany na trzyletnią służbę wojskową. Chcąc uniknąć kary, wraz z grupą rzemieślników, wyjechał do Brazylii. Interesował się m. in. filozofią, medycyną i językoznawstwem. Według różnych źródeł znał od 70 do 100 języków, napisał ponad 80 książek, między innymi podręcznik do nauki języka portugalskiego dla Polaków oraz słownik portugalsko-polski.

• Joan Francés Blanc, O Lorencovi, [w:] Úplná učebnice mezinárodní řeči dra. Esperanta, Vert-Saint-Denis 2012, s. 5–14.
• Ruy Wachowicz, Francisco Valdimiro Lorenz, [w:] Perfis polónicos no Brasil, Kurytyba 2000, s. 234–236.
• Francisco Valdomiro Lorenz, [w:] Budo Esperanta de Valença, 2003.
• Akt metrykalny urodzenia i chrztu, parafia Zbysław.