Jan Ursinus

Mieszczańskie, ojciec Walenty Bär z zawodu był bednarzem. Po śmierci rodziców opiekę nad nim sprawował rajca, Jakub Mieszkowski. Posługiwał się zlatynizowaną formą nazwiska: Ursinus.

Ukończył szkołę katedralną we Lwowie, następnie – dzięki wsparciu rodziny Szymonowica – rozpoczął studia w Krakowie. W r. 1587 r. zdobył stopień bakałarza, w 1593 r. magistra nauk wyzwolonych i doktora filozofii.

Jako bakałarz był pomocnikiem rektora w lwowskiej szkole katedralnej. Po studiach w Krakowie włączył się w przygotowania do otwarcia Akademii w Zamościu, po jej otwarciu zajmował się nauczaniem, powiększaniem księgozbioru i obowiązkami organizacyjnymi. W 1598 r. został wysłany przez Jana Zamoyskiego na studia medyczne do Padwy, ukończył je w 1603 r. W roku 1610 przyjął świecenia kapłańskie, był kanonikiem kolegiaty zamojskiej. Lekarz, filolog, autor podręczników łacińskich.

Halina Wiśniewska, Język polski w łacińskich pracach Jana Ursinusa, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1988, s. 15–26.