Józef Mroziński

Szlacheckie; syn Tomasza Mrozińskiego i Brygidy z Białkowskich.

Wykształcenie zdobywał w szkołach niemieckich we Lwowie. Znał grekę i łacinę, a także niemiecki, francuski, włoski, hiszpański i angielski.

W latach 1807–1831 pełnił czynną służbę wojskową, którą rozpoczął od wstąpienia do 1. pułku huzarów polsko-francuskich. 7 czerwca 1807 r., będąc podporucznikiem, przeszedł do 1. pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej. Jeszcze w tym samym roku awansował do stopnia porucznika, a następnie kapitana. W latach 1808–1814 brał udział w bitwach w Hiszpanii. Po przejściu do służby francuskiej w 1814 r. został mianowany szefem batalionu i pracował w sztabie głównym armii aragońskiej. Od roku 1815, po upadku Napoleona, zgłosił się do służby w Królestwie Polskim. W tym samym roku uzyskał stopień podpułkownika. Prawdopodobnie w 1820 r. został pułkownikiem. Wydał również opis oblężenia Saragossy (1819), autorowi książki wytknięto wiele błędów stylistycznych. Krytyka dała asumpt do poznania i napisania nowej gramatyki języka polskiego. Po powstaniu listopadowym zesłany do Wołogdy, po powrocie osiedlił się w Warszawie, zajmował się botaniką.

• Józef Mroziński, [w:] Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego, Seria A, 2014.