Stanisław Szober

Pochodził z rodziny niemieckiej, spolszczonej na przełomie XVIII i XIX w.

Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Warszawie (1899), studiował w Sekcji Klasycznej Wydziału Historyczno-Filozoficznego UW (1903).

Był nauczycielem w wielu warszawskich szkołach. Na Wyższych Kursach Naukowych (później: Wolna Wszechnica) prowadził wykłady z gramatyki historycznej języka polskiego, a na Uniwersytecie Warszawskim – wykłady z językoznawstwa indoeuropejskiego. Był profesorem filologii polskiej w Katedrze Języka Polskiego UW i kierownikiem Katedry Językoznawstwa Indoeuropejskiego; dwukrotnie wybierano go na dziekana Wydziału Filozoficznego UW. Wykładał także na KUL. Był redaktorem lub współredaktorem wielu czasopism, m.in. „Prac Filologicznych”, „Poradnika Językowego”, „Wychowania w Domu i w Szkole”. Członek Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Instytutu Słowiańskiego w Pradze, Towarzystwa Naukowego we Lwowie i in. W „Kurierze Warszawskim” prowadził rubrykę poświęconą poprawności językowej. W Polskim Radiu wygłaszał na ten temat pogadanki. Był autorem m. in. mającej 12 wydań Gramatyki języka polskiego.

• Stanisław Szober, [w:] Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego, Seria A, 2014.