Julian Antonowicz

Szlacheckie (herb Janina).

W końcu lat 60. wstąpił do zakonu bazylianów (prowincja litewska) i został księdzem. W zakonie przeszedł kolejne etapy edukacji szkolnej. Studiował zapewne w Litewskiej Szkole Głównej. Pod koniec lat 70. został wysłany na studia do Rzymu w Collegio di Propaganda Fide (Kongregacja Rozkrzewiania Wiary). Poliglota.

Wykładowca w szkole bazyliańskiej w Włodzimierzu Wołyńskim, w latach 1783–1793 pełnił funkcję prefekta w tejże szkole. Uczył matematyki, fizyki, retoryki oraz języków francuskiego, włoskiego i angielskiego. Ze swych obowiązków wywiązywał się wzorowo. W tym czasie funkcję wizytatora z ramienia KEN pełnił Tadeusz Czacki, który powziął plan, by przekształcić zakon bazylianów w kongregację zajmującą się prowadzeniem szkół. Antonowicz wbrew oczekiwaniu opinii zakonnej stanął po stronie projektów wizytatora. W ślad za tym wystąpił ze zgromadzenia bazylianów, przeszedł na obrządek łaciński, przeniósł się do dóbr Czackiego w Porycku. Wtedy poznał członków dzikowskiej linii rodu Tarnowskich. Został nauczycielem domowym i wychowawcą Jana Feliksa Tarnowskiego i jego syna Jana Bogdana Tarnowskiego. Autor pierwszego w Polsce podręcznika do nauki języka angielskiego. Część jego spuścizny pozostaje w rękopisach.

• Irmina Kotlarska, Intencjonalność wypowiedzi w „Dzienniku nauczyciela domowego” (1814–1823) Juliana Antonowicza w świetle analizy pragmatycznej i leksykalnej, Zielona Góra 2016, s. 41-52.
• Józefat Skruteń, Antonowicz Julian, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 142.