Jan Seklucjan

Studiował w Lipsku. Uzyskał stopień bakałarza sztuk wyzwolonych.

W 1538 r. był pisarzem przy komorze celnej w Poznaniu, w 1540 spotkał z szermierzem reformacji Andrzejem Samuelem. Podejrzany o propagowanie reformacji w roku 1543 staje przed sądem biskupim. Nakazano mu publicznie wyrzec się kacerstwa. Schronienie znalazł w Królewcu, skąd starał się o uchylenie wyroku. Po uzupełnieniu wykształcenia i uzyskaniu akceptacji przez zbory, został kaznodzieją wśród ludności polskiej. W Królewcu prowadził też rozległą działalność wydawniczą, był autorem i wydawcą protestanckich druków religijnych w języku polskim: pierwszych katechizmów i kancjonałów, wydawcą Nowego Testamentu (1551, 1553) w tłumaczeniu S. Murzynowskiego i Postylli polskiej domowej (1556) G. Orszaka. Bardzo długo Seklucjanowi przypisywano autorstwo dzieł, których był jedynie wydawcą lub nakładcą.

• Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek, Olsztyn 2005, s. 64–69.
• Janusz Małłek, Seklucjan (Seclucianus, Sekluczian) Jan, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 36, Warszawa–Kraków 1995–1996, s. 182–186.
• Jan Seklucjan, [w:] Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego, Seria A, 2014.