Wincenty Korotyński

Chłopskie, ojciec Aleksander Karataj, matka – Jozefata z Dolidowiczów.

Samouk. Poliglota.

Sekretarz W. Syrokomli, z jego inspiracji zajmował się poezją i studiami filologicznymi. Debiutował w 1856 r., tomik wierszy wydał w roku następnym. Współpracował z czasopismami wileńskimi i warszawskimi, zamieszczał w nich artykuły i poezje, wspomnienia. Wchodził w skład redakcji wileńskiego Słownika języka polskiego, był współpracownikiem Muzeum Archeologicznego. W czasie powstania styczniowego opublikował anonimowo w języku białoruskim cykl wierszy antycarskich Гутарка старога дзеда (= Gawęda starego dziada). W 1866 r. przeniósł się z Wilna do Warszawy. Był współpracownikiem Encyklopedii powszechnej S. Orgelbranda (od t. 24), podejmował prace edytorskie, m. in. przygotował do druku 10-tomowe wydanie poezji Syrokomli. Tłumaczył z francuskiego, rosyjskiego, niemieckiego i czeskiego.

• Małgorzata Majewska, Słownik języka polskiego, Wilno 1861.
• Korotyński Wincenty, [w:] S. Orgelbranda Encyklopedia powszechna, Warszawa 1900, s. 490–491.
• Roman Taborski, Korotyński Wincenty, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny.