Grzegorz Knapiusz

Mieszczańskie; syn sukiennika Knapa. Forma zlatynizowana nazwiska Cnapius.

Ukończył logikę w szkole jezuickiej w Pułtusku, a następnie w kolegium wileńskim uczył się filozofii. W 1583 r. wstąpił do nowicjatu jezuitów, w latach 1591–1594 studiował filozofię w Poznaniu, w latach 1595–1597 teologię w Wilnie. Święcenia kapłańskie uzyskał w Poznaniu w 1598 roku.

Już podczas studiów uczył w kolegiach jezuickich retoryki, gramatyki i matematyki. W czasie pracy nad słownikiem został zwolniony z obowiązków dydaktycznych. Pierwszy tom dzieła – Thesaurus Polono-Latino-Graecus – został wydany w roku 1621, tom drugi – łacińsko-polski – w 1626, tom trzeci Adagia continens w 1632. Aż do śmierci Knapiusz przebywał i pracował w różnych kolegiach jezuickich, m.in. w Lublinie i Krakowie. Był również poetą i dramatopisarzem.

• Kazimierz Budzyk (red.), Bibliografia literatury polskiej „Nowy Korbut” — Piśmiennictwo staropolskie, t. 2, Warszawa 1964, s. 328–330.
• Stanisław Estreicher, Bibliografia polska Karola Estreichera, t. 19, Kraków 1934, s. 331–338.
• Marian Plezia, Knapiusz Grzegorz, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 13, Wrocław 1967–1968, s. 107–108.
• Jadwiga Puzynina, „Thesaurus” Grzegorza Knapiusza. Siedemnastowieczny warsztat pracy nad językiem polskim, Wrocław 1961, s. 6–7.
• Izabella Teresińska, Knapiusz Grzegorz, [w:] Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny, t. 2, Warszawa 2001, s. 128–129.