Johann Ludwig Cassius

Był z pochodzenia Polakiem.

Uczył się w gimnazjum w Lesznie, później od 16 roku życia w Berlinie. W roku 1763 wyjechał na Uniwersytet we Frankfurcie nad Odrą, w 1766 do Lejdy w Holandii, gdzie studiował dogmatykę.

Po powrocie do Leszna był wikariuszem, później pastorem w tym mieście. W 1782 r. ożenił się z Charlottą Sophie, córką kaznodziei Klosego. Przez wiele lat nieodpłatnie nauczał języka polskiego w gimnazjum w Lesznie, a w latach 1789–1795 objął w tymże gimnazjum posadę profesora. Oprócz działalności jako kaznodzieja i nauczyciel z pasją zajmował się matematyką. Interesował się też filozofią i polemizował z Kantem. Znał doskonale łacinę, dobrze hebrajski, najsłabiej grekę. Władał językiem niemieckim i polskim, choć styl, w jakim pisał, daleki był od doskonałości, gdyż nigdy nie przykładał wagi do wartości estetycznych stylu. Znał za to doskonale gramatykę języka polskiego. Po złożeniu urzędu nauczyciela w gimnazjum napisał gramatykę języka polskiego, która ukazała się w 1797 r. pod nazwiskiem Adamowicz. Był członkiem Towarzystwa Naukowego we Frankfurcie nad Odrą (Gesellschaft der Wissenschaften zu Frankfurt an der Oder).

• Karl Münster, Johann Ludwig Cassius, [w:] Bernhard Friedrich Voigt (wyd.), Neuer Nekrolog der Deutschen, Ilmenau 1829, s. 414–417.