Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

Stanisław Konarski

ur. 30 września 1700 r., Żarczyce Duże (pow. chęciński)
zm. 3 sierpnia 1773 r., Warszawa

Pochodzenie

Szlacheckie (herb Gryf). Na chrzcie otrzymał imię Hieronim Franciszek. Po wstąpieniu do zakonu przybrał imię Stanisław.

Wykształcenie

We wczesnej młodości uczył się w kolegium pijarskim w Piotrkowie, wstąpił do zakonu pijarów, kontynuował naukę w kolegium w Podolińcu. Później studiował w Rzymie w pijarskim Collegium Nasarenum i na uniwersytecie Sapienza.

Działalność

W Podolińcu rozpoczął swoją karierę nauczycielską, nauczał przedmiotów humanistycznych, w 1722 r. przeniesiono go do Warszawy, gdzie został nauczycielem retoryki. Po odbyciu studiów w Rzymie pracował jako nauczyciel retoryki w Collegium Nasarenum. Kilkakrotnie przebywał we Francji, angażował się w sprawy publiczne, popierał kandydaturę Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski. Zajmował się poezją, teologią, etyką, prawem, edytorstwem, był autorem podręczników gramatyki łacińskiej i retoryki. Był wielkim propagatorem gruntownej reformy edukacji, w 1740 r. założył (na wzór Collegium Nasarenum) Collegium Nobilium.

Bibliografia

Zobacz cytaty