Bronisław Trzaskowski

Szlacheckie (herb Trzaska); syn Rafała, dzierżawcy dóbr ziemskich, i Balbiny z Piaseckich.

Ukończył gimnazjum jezuickie w Nowym Sączu, w latach 1842–1843 uczęszczał na kurs filozoficzny w Tarnopolu.

Początkowo pracował jako nauczyciel w zakładzie prowadzonym przez jezuitów w Tarnopolu. W 1849 r., po złożeniu wymaganych egzaminów, został zastępcą nauczyciela w gimnazjum tarnowskim, kiedy w 1856 r. odchodził z tej szkoły był nauczycielem zatrudnionym na stałe (uczył polskiego i łaciny). Następnie pracował w Krakowie (1856–1858), Drohobyczu (1858–1861), Rzeszowie (1861–1868), Lwowie (1868–1871), w roku 1871 został mianowany dyrektorem gimnazjum w Tarnowie. Był współzałożycielem Towarzystwa Pedagogicznego, które zajmowało się oświatą ludową i kształceniem kobiet. W 1896 r. został dyrektorem pierwszego żeńskiego gimnazjum w Krakowie. Autor prac gramatycznych i pedagogicznych, redaktor czasopisma „Szkoła”. Członek korespondent Towarzystwa Naukowego Krakowskiego (1870).

• Katarzyna Dormus, Krakowskie gimnazja żeńskie przełomu XIX i XX wieku, [w:] "Studia Paedagogica Ignatiana", vol. 19, 2016/2, s. 87–103.
• Franciszek Habura, Bronisław Trzaskowski. Jego żywot i dzieła, Lwów 1907.
• Stanisław Urbańczyk, Dwieście lat polskiego językoznawstwa (1751–1950), Kraków 1903, s. 76–73.
• Edward Webersfeld, Teatr prowincjonalny w Galicji. Wspomnienia teatralne i inne, Gdańsk–Bydgoszcz 2013, s. 10, 13.