terminów gramatycznych online
forma rzeczowa (rzeczownika)
Cytaty
Rzeczowniki osobowe miewają zatem w liczbie mnogiéj formę dwojaką: a) formę osobową na -i lub -owie, właściwą tylko rzeczownikom osobowym męskim [...]; b) tak zwaną formę rzeczową na -y, (twarde, z IV-go przypadku), właściwą tylko rzeczownikom rzeczowym.
W nadawaniu rzeczownikom osobowym formy już rzeczowéj, już to osobowéj, panuje w polskim języku swoboda. Nowsza polszczyzna najzwykléj używa formy osobowej, mianowicie w prozie.
Ze względu że formy mianownika liczby mn. na -y (przejęte z biernika) służą dziś głównie rzeczownikom, oznaczającym przedmioty nieżywotne, czyli nazwom rzeczy (lasy, domy, stoły...), a formy na -i i -owie rzeczownikom osobowym (sąsiedzi, panowie, wrogowie...), nazywamy też pierwsze formami rzeczowemi [te ogrody, domy, te anioły, Szwedy, Żydy, doktory, katy, wilki, wrogi...], drugie formami osobowemi (anieli i aniołowie, doktorzy i doktorowie, Szwedzi i Szwedowie, Tatarzy i Tatarowie, Żydzi, wilcy, kaci...).
Formy rzeczowe imion osobowych takie jak : katy, chłopy, mnichy, doktory, Szwedy, Żydy, Tatary, Turki, Krzyżaki, bogi,... mają zwykle pewien odcień lekceważenia lub pogardy dla samych osób.