terminów gramatycznych online
cudzysłów
Geneza: pol. cudze słowa
Cudzysłów (supozycja, łac. suppositio). Znak graficzny ("...",<<...>>) - zaliczany z praktycznych względów do znaków przestankowych - używany do wskazywania, że zapisane pomiędzy obiema jego częściami elementy tekstowe są nazwami elementów jęz. złożonych z takich samych jednostek podstawowych, jak poza nim, czyli najczęściej do przytaczania słów.
Cytaty
Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.
Cudzysłów oznacza, że wyrazy nim zamknięte nie są nasze lecz innej osoby, a my je tylko dosłownie i w tem samem brzmieniu powtarzamy. Cudzysłów kładzie się, gdy oznaczyć chcemy, że się cudze słowa przytacza. Cudzysłów kładzie się na początku i na końcu przytoczonej mowy, np. Chrystus powiedział: "Kochaj Boga nadewszystko, a bliźniego jak siebie samego; albowiem na tem zawisł Zakon i Prorocy."
Znaki pisarskie. 1. Przecinek , 2. Średnik ; 3. Dwukropek : 4. Kropka . 5. Pytajnik ? 6. Wykrzyknik ! 7. Myślnik — 8. Domyślnik .... 9. Nawias () [] 10. Cudzysłów „“ 11. Łącznik - 12. Odsyłacz ) a) ) i t. p.
Niezależnie od zdań głównych i pobocznych odróżniamy jeszcze w zdaniach przytoczenia, w których dosłownie przytaczamy cudze słowa. Takie przytoczenia zamykamy zwykle w cudzysłowie: "....".
("-") Cudzysłów. Wyrazy, które cudzysłów zamyka, należy czytać tak odmiennym głosem, jak gdyby kto inny mówił.
Cudzysłów („“ » «).
§ 203. Trzy wilczki wadziły się, który z nich piękniejszy. Mówił pierwszy: »Ja rzadki!« Mówił drugi: »Ja gładki!« Mówił trzeci: »Ja taki, jak i pani matka!«.
Cudzysłów oznacza, że wyrazy, nim zamknięte, nie pochodzą od nas, lecz od innej osoby, a my je tylko dosłownie (t. j. w tem samem brzmieniu) przytaczamy.