Historical dictionary
of grammatical terms online

stylistyka

Language: polski
Etymology: łac. stilus 'rylec', 'sposób pisania, styl' (por. fr. stylistique, niem. Stilistik, ros. stilístika)
EJO 1999, 568 Contemporary definition

Stylistyka. Dyscyplina zajmująca się badaniem zjawisk stylu. W przeszłości uprawiano głównie s. praktyczną, mającą uczyć umiejętności pięknego pisania. Także współcześnie jest uprawiana jako dyscyplina praktyczna, została jednak podbudowana teoretycznie i rozszerzona - akcentuje się w niej przede wszystkim przydatność różnych środków jęz. w tekście ze względu na jego cel oraz wzajemne zestrojenie tych środków.

Quotations

Gaert/1927, p. 43 Definition

Można także z gramatycznego punktu widzenia badać sposoby mówienia poszczególnych jednostek, o ile one w głosowni, morfologji i składni różnią się od innych. Jest to zadaniem stylistyki naukowej (w przeciwstawieniu do stylistyki szkolnej).