niedomawianie zanik spółgł. wygł.

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mał/1879

W tamtoczesnym stanie języków spółgłoski jednorzędne (np. tutaj wargowe) ciągle się jedna z drugą mieszały: [...] to bh np. niniejszéj końcówki przechodziło to w f, to w b, to w m. Drugi tego powód w tém upatrywać należy, że jak każda ostatnia w wyrazie zgłoska, tak też i te nakrawędne końcówki bywały już w kolebce naszéj mowy coraz bardziéj niedomawiane, t. j. skracały się, a to bądź z jednéj strony, bądź z drugiej. Na mocy tych dwóch właściwości głosownych (przeskoków i niedomawiania) spotykamy owo bhi w poszczególnych językach już to w postaci fi [...], już bi [...], już też w postaci mi.