Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dyftong

Język: polski
Geneza: łac. diphthongus < grec. diphtongos 'dwubrzmiący'
EJO 1999, s. 131 Definicja współczesna

Dyftong (dwugłoska). Dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu akustycznym, percypowany jako połączenie dwu różnych co do barwy elementów samogłoskowych tworzących łącznie ośrodek sylaby; jest to połączenie elementu samogłoskowego sylabotwórczego z elementem niesylabotwórczym o charakterze półsamogłoski.

Cytaty

Gddk/1816, s. 4

Dyftong ai wyraża się jak e.