Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

orzecznik orzecznik, część orzeczenia imiennego

Język: polski
EJO 1999, 412 Definicja współczesna

Orzecznik. Pod względem semantycznym główna część orzeczenia złożonego imiennego, służy bowiem do wyrażania treści predykatywnej stanowiącej istotę treści zdania, a mianowicie do przypisywania właściwości przedmiotom wskazanym za pomocą wyrażeń w funkcji podmiotu, orzekania o nich.

Cytaty

Gaert/1927, s. 92

Orzecznik, p. zdanie I.

Gaert/1927, s. 107

I. Części zdania: A. ★Podmiot (subiectum) [...]. B. ★Orzeczenie (praedicatum) ★czasownikowe, np. (drzewo) rośnie lub ★imienne = ★łącznik (copula) + ★orzecznik, np. (drzewo) jest wysokie.