Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dopełnienie wyraz określający, część zdania

Język: polski
Ewolucja terminu

Dopełnienie (przedmiot, obiekt) to część zdania tworząca związek składniowy na zasadzie składni rządu czasownika (wyjątkowo także przymiotnika, np. skłonny do bitki i przysłówka, np. nieprzyjemnie mi), który uzupełnia składniowo. Dopełnienie wyrażane jest rzeczownikiem we wszystkich przypadkach zależnych i wyrażeniami przyimkowymi. [EJP 1991, 69]

Cytaty

Dopełnienie jest to wyraz w zdaniu, przez który myśl staje się pełniejszą, i oznacza istotę czyli przedmiot, na które spływa działanie podmiotu; dopełnieniem podobnie jak i podmiotem są istotniki, lecz podmiot odpowiada na pytania: kto? co? i oznacza istotę działającą; dopełnienie oznacza istotę bierną, uległą działaniu podmiotu i odpowiada na pytania: kogo? czego? komu? czemu? kogo? co? kim? czém? O (na, w, przy) kim? O (na, w przy) czém? [...].

Dopełnienie nie oddziela się żadnym znakiem pisarskim od podmiotu i orzeczenia.

[…] Pszczółka—podmiot; co zrobiła? Odwiedziła—orzeczenie; Co odwiedziła? Mrówkę—dopełnienie, położone w bierniku. Takie dopełnienie nazywamy prostém […].