Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

vocalis

Język: łaciński

Cytaty

Zab/1514–1515, s. [3]/54 ([3-4]/54-55)

Antiqui autem Poloni dictionum differentiam facere volentes sex vocalibus, et septima graeca usi sunt, quarum longas geminabant, breves simplicibus pingebant figuris.

[Dawni zaś Polacy chcąc ukazać różnice wyrazów, używali sześciu samogłosek i siódmej greckiej, z których długie podwajali, a krótkie kreślili pojedynczymi figurami, s. 104.]
Zab/1514–1515, s. [11]/62

Licet ergo apud latinos est superflua, nobis tamen Polonis in quantum sit consona est necessaria, quae poni solet consona alia precedente et sequente vocali in eadem sillaba, ut syȧ, id est se, swyȧti, id est sanctus et huiusmodi.

[Chociaż więc u łacinnków jest zbędne, to przecież nam Polakom - gdy jest spółgłoską - jest potrzebne; stawia się je po spółgłosce a przed samogłoską w tej samej sylabie, jak sӱa tj. se, swӱȧti tj. sanctus itp., s. 108]