Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

syncope

Język: grecki, łaciński
Geneza: z grec. synkopḗ (συγκοπή) < syn (σύν) + kóptō (κόπτω 'uciąć')

Cytaty

Mora/1592, s. 223 O8r [227]

Sic praeteritum perfectum primae Coniugationis in AVI, in secunda persona singulari, secunda item, et tertia plurali admittit Syncopen: Ut: Amavisti, Amasti, amavistis, amastis, Amaverunt, amarunt.

[Czas przeszły dokonany pierwszej koniugacji na "-avi" w drugiej osobie liczby pojedynczej oraz drugiej i trzeciej osobie liczby mnogiej dopuszcza synkopę, np. "amavisti/amasti" ('pokochałeś'), "amavisti/amastis" ('pokochaliście'), "amaverunt/amarunt" ('pokochali').]