Historical dictionary
of grammatical terms online

ton

Language: polski
Etymology: łac. tonus 'napięcie, dźwięk' < gr. tónos
EJO 1999, 605 Contemporary definition

Ton. 1. Typ akcentu, którego istotą są zmiany wysokości brzmienia sylaby. Przeciwstawia się akcentowi dynamicznemu, polegającemu na sile artykulacji [...]. Istniał np. w klasycznym jęz. grec. 2. Synonim intonacji.

Quotations

Gaert/1927, p. 75 Definition

★Akcent, wyróżnienie pewnych zespołów wymawianiowych przez silniejszy wydech (akcent wydechowy = ekspiratoryczny) czyli ★przycisk lub zmienny ★ton (akcent toniczny = muzykalny czyli przyśpiew).

Gaert/1927, p. 102

Ton, p. akcent.