Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kibić

Język: polski
Dział: Słowotwórstwo (współcześnie)
  • Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849

Cytaty

Naturalną urodę przedmiotu np. chłop, zeszczuplamy, gdy sobie wyobrażamy, że tenże jest albo szczuplejszéj kibici, albo szczuplejszéj treści, albo szczuplejszéj postaci, tj. kibici i treści zarazem.

Kibić przedmiotu jest szczuplejsza, gdy ten jest: I. Mniejszy; cecha k w końcówkach: ek, ka, ko [...]. II. Przyjemniejszy, bo maleńki, a nadobny; cecha ńk w końcówkach eńko, eńka [...]. III. Odraźniejszy, bo choć duży, ale szpetny; cecha sk w końcówce sko (ysko, isko).

Rzeczowniki najawne, tj. istniejące na jawie czyli w naturze, a nieżywotne jedne -a a drugie -u przybiérają; tu stanowi przegub (kibić słowa) przy względzie na znaczenie (treść słowa).