Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

titellum

Język: łaciński

Cytaty

Zab/1514–1515, s. [11]/62 ([10-11]/61-62)

Ideo potius talis sonus seu litera i signari debet aliquo caractere seu signo forma littere immutata, et si placet, signetur virgula obliqua super eam proiecta huiusmodi í, vel instar aliarum durarum literarum puncto obtuso instar titelli videlicet huiusmodi ī.

[Dlatego takie brzmienie czyli litera i powinno się raczej znakować jakąś cechą czyli znaczkiem bez zmieniania kształtu litery, i jeśli zgoda, niech się ją znaczy ukośną kreską nad nią tego rodzaju i lub na wzór innych liter twardych punktem stępioną na kształt tytla, mianowicie taką i, s. 107]
Zab/1514–1515, s. [18]/69

Quidam vero Bohemi talem sonum dicte littere d scribere solent titello seu puncto superaddito sic dֺ, unde dicta vulgaria et similia secundum eos sic essent scribenda bꜹdֺ, chodֺ, sed sive sic scribantur.

[Niektórzy jednak Czesi takie brzmienie rzeczonej litery piszą, dodając zwykle tytel czyli kropkę powyżej, tak dֺ, dlatego wymienione wyrazy nasze i podobne należałoby według nich pisać bꜹdֺ, chodֺ, ale czy tak napiszesz, czy przez z, to obojętne, ale jednak bez z bardziej zgodne z regułą, znacząc d jako twarde, s. 106]