Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

celownik przypadek

Język: polski
EJO 1999, 108 Definicja współczesna

Dativus (celownik). Przypadek zaliczany w językoznawstwie ie. do konkretnych, wskazujący prymarnie na przedmiot, ku któremu jest skierowana czynność.

Cytaty

Such/1849, s. 32 Definicja

3ci przypadek nazywa się: Celownik, a kładzie się na pytanie: komu? czemu?.

Such/1849, s. 33

Isza odmiana. P. ma końcówkę: -a (dawniejsza -u). C. i Mj. ma końcówkę: -u. N. ma końcówkę: -em.

Jes/1886, s. 16

Przypadki mają nawet swe nazwy osobne. Nazwy te są: 1. Mianownik. 2. Dopełniacz. 3. Celownik. 4. Biernik. 5. Wołacz. 6. Narzędnik. 7. Miejscownik. Nazw tych używać będziemy w odmianach rzeczowników.

Jes/1886, s. 100

M. ten

D. tego

C. temu

B. jak Dop. lub jak M.

N. tym

M. (w) tym