Historical dictionary
of grammatical terms online

wołacz

Language: polski
EJO 1999, 627 Contemporary definition

Vocativus (wołacz). Forma rzeczownika używana w funkcji adresatywnej, tj. w funkcji zwracania się do kogoś [...].

Quotations

Kr/1897, p. 46

Nazwy tych przypadków są: 1. mianownik; 2. dopełniacz; 3. celownik; 4. biernik; 5. wołacz; 6. narzędnik; 7. miejscownik.

Kr/1897, p. 83

§ 96. Rzeczownik dziecię [...] w liczbie zaś mnogiej ma osnowę deklinacyjną skróconą dzieć- i odmianę taką samą, ja k rzeczowniki rodzaju żeńskiego, zakończone w mianowniku liczby pojedyńczej na spółgłoskę miękką (np. kość), to jest: M. dzieci, D. dzieci, C. dzieciom, B. i W. dzieci, N. dziećmi, Mc. w dzieciach.

Gaert/1927, p. 96

★Przypadki - formy imion i zaimków, wskazujące na ich funkcję znaczeniową w stosunku do innych wyrazów w zdaniu: 1. ★mianownik (★nominativus) [...], 5. ★wołacz (★vocativus).

Gaert/1927, p. 103

Wołacz, p. przypadki.