Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

casus nominativus

Język: łaciński
Geneza: od nominare 'nazywać'
EJO 1999, 397 Definicja współczesna

Przypadek gramatyczny, który prymarnie występuje w funkcji podmiotu, sekundarnie także w innych funkcjach (orzecznika, apozycji).

Cytaty

Zab/1514–1515, s. [3]/54

Sic huius nominativi manus et istius ablativi manu vulgaria eisdem litteris scribuntur.

[Tak i tego nominatywu manus i owego ablatywu manu nasze wyrazy pisze się tymi samymi literami, s. 104.]