Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

casus nominativus

Język: łaciński
Geneza: od nominare 'nazywać'
EJO 1999, 397 Definicja współczesna

Przypadek gramatyczny, który prymarnie występuje w funkcji podmiotu, sekundarnie także w innych funkcjach (orzecznika, apozycji).

Cytaty

Vol/1612, s. [22]

Quot casus habent? Sex, ut et aliae linguae, verum quia ablativus triplex est, propter diversas terminationes in alia atque alia significatione et usu, ideo octo in universum constitui possunt, ut sint: nominativus, genetivus, dativus, accussativus, vocativus et ablativus proprie sic dictus