1927

Język: łaciński
Geneza: od nominare 'nazywać'

EJO 1999, 397 Definicja współczesna

Przypadek gramatyczny, który prymarnie występuje w funkcji podmiotu, sekundarnie także w innych funkcjach (orzecznika, apozycji).

Cytaty

Wszystkie

Definicje

Woy/1690, s. 14

Casus septem: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus, Ultimus.