Historical dictionary
of grammatical terms online

modus imperativus

Language: łaciński
EJO 1999,s. 248 Contemporary definition

Tryb morfologiczny będący wykładnikiem semantycznego trybu woluntalnego. Wyraża rozkaz, prośbę, radę itp., a w zdaniach przeczących zakaz, lub ostrzeżenie

Quotations

Klecz/1767, p. 66 (66-67)

Mało nam nie dostaje, żebyśmy łacińskiej mowie wyrownali, bo tylko Gerundia, supina, Imperativi tertiae personae, Passiva impersonalia rzetelnie, i według łacińskiego kształtu wyłożyć mogli.

Fook/1768, p. 62 (61-62)

IMPÉRATIF. Sing. Ama, ou amato, aime, Amato, qu'il aime.

[...]

IMPERATIVUS. Sing. Ama, lub amato, kochaj. Amato niech kocha.

Don/1795, p. [21]

Modi sunt septem. Sposobow jest siedm, [I]ndicativus, Ukazujący, Imperativus, Roska[z]ujący, Subjunctivus, Złączający, Optativus, Żądający, Potentialis, Mogący, Permissi[v]us, Dopuszczający, et Infinitivus, i Nieograniczony.