Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawiać (się), wymówić (się)

Język: polski
Ewolucja terminu

wymowiać, wymowić

Cytaty

Sek/1549, s. [4] a3r

[...] a, krom punctu, wymawiamy w słowiech, daj, niechaj, uciekaj.

Sek/1549, s. [5] A4r (A4r-A4v)

[...] v [= u] gdy jedno, pospolicie samo przez się ma być wymawiano, jako gdy mowię, vbił mię, vlał, vranił, vjął. u wpośrzod słowa piszą albo na końcu gdy mowię nauką, kuna.

Klecz/1767, s. 60

Tak my mowiemy po Polsku, ale czemu to, tak? wymawiamy nie wiemy przyczyny.

Ant/1788, s. 31

[...] zkąd my kładliśmy czasém th a czasém t nie iżby się tak wymawiać miało, ale iż bliżéj brzmienia tégo wyrazić nie mogliśmy.

Gddk/1816, s. 5

Oi wymawia się jak è Francuzkie [...], naprzy. il parloit mówił [...], Polonois, Polak.

Łoś/1918, s. 93

Wielu jednak wymawia nie spółgłoskę z jotą ale po prostu spółgłoskę zmiękczoną, co bywa zwłaszcza pod wpływem wymowy tego języka, z którego wyraz zapożyczono np. słyszymy często debiut, bordiura.