Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
liczba
Language:
polski
EJO 1999, 337
Contemporary definition
Liczba. Kategoria gramatyczna, której podstawowa funkcja polega na sygnalizowaniu jednostkowego lub niejednostkowego (wieloelementowego) charakteru desygnatu rzeczownika. We wszystkich jęz. mających kategorię gramatyczną l. jej podstawę stanowi l. mnoga, czyli (łac.) pluralis (wielość desygnatów) i l. pojedyncza - singularis (brak sygnalizacji wielości desygnatów).
Quotations
Aby słowa przydatne (adjectiva) z osobistemi (cum substantivis) zgadzały się: nie tylko w rodzaju, liczbie i spadkach.
Do Posiłkuje czas [...] tym sposobem przez wszystkié osoby i liczby w czasie térazniéjszym: I do, you do, They do.
Such/1849,
p. 28
Definition
Liczba jest wzgląd na ilość przedmiotów; np. jeden Bóg, dwie ręce, pięć zmysłów.
Such/1849,
p. 28
Definition
Trzy liczby znajdujemy w mowie polskiéj: pojedyncza, podwójna i mnoga.