Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

coniugatio secunda

Język: łaciński

Cytaty

DonCul/1560, s. [50] Definicja

Secunda [coniugatio] quae est? Quae in indicativo modo tempore praesenti, numero singulari, secundam persona verbo activo et neutrali e productam habet ante novissimam literam s Passivo, communi, et deponenti ante novissimam syllabam ris, ut doceo doces, doceor doceris.

Mora/1592, s. 174 L7v [178] Definicja

Quis Character est secundae Coniugationis? E longum antè RE, vel RI, in penultima Infinitivi. Ut, docêre, docêri.

[Jaki jest charakter drugiej koniugacji? "E" długie przed "re" lub "ri" w przedostatniej [sylabie] bezokolicznika, np. "docere" ('nauczać'), "doceri" ('być nauczanym').]