Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

coniugatio secunda

Język: łaciński

Cytaty

Coniugationes verborum quot sunt? Tres. Quae? Prima in a, secunda in e, tertia in i.

Sprzężenia słow wiele są? Trzy. Ktore? Pierwsza w a/ wtora w e/ trzecia w i.

DOceo verbum activum, in Indicativo modo dictum, temporis praesentis, numeri singularis, figura simplicis, personae primae coniugationis secundae, quod coniugabitur sic. Doceo, doces, docet.

Náuczam słowo spráwujące/ w Ukázującym obyczáju mówione/ czasu niniejszego/ liczby jednej/ wyobrażenia prostego/ osoby pierwszej sprzężenia wtórego/ które się sprząga ták. Náuczam/ náuczasz/ naucza.

Jednákże ię często przemieniáją, ták iż Verbum I. Coniug. podczás swoje Praeteritum formuje álbo podług Secundam Coniug. ná UI, jáko, cubo, crepo, domo, frico, neco, seco, sono, tono, veto, mico, plico, chociaż też wespoł, plico, neco, dimico, máją i ná avi: Albo podług Tertiam Coniug. jáko, do, sto, iuvo, lavo, podług ktorej też Coniugátiej máją być prowádzone, iuerunt etc.

Quid est secunda Conjugatio? Coż jest wtore sprzążenie? Est quae habet secunda[m] Personam, Jest ktore ma drugą Osobę, Mo[di] Indicativi, sposobu ukazującego, tempor[is] praesentis, czasu terazniejszego, numeri singularis, liczby małej, desinentem in es longum, kończącą się na tę syllabę przedłużoną, et infinitivum in ere, á nieograniczon[y] sposob tak, út rideo, rides, ridere, śmieje się.