Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

coniugatio secunda

Język: łaciński

Cytaty

Mora/1592, s. 174 L7v [178] Definicja

Quis Character est secundae Coniugationis? E longum antè RE, vel RI, in penultima Infinitivi. Ut, docêre, docêri.

[Jaki jest charakter drugiej koniugacji? "E" długie przed "re" lub "ri" w przedostatniej [sylabie] bezokolicznika, np. "docere" ('nauczać'), "doceri" ('być nauczanym').]
Don/1795, s. [20] Definicja

Quid est secunda Conjugatio? Coż jest wtore sprzążenie? Est quae habet secunda[m] Personam, Jest ktore ma drugą Osobę, Mo[di] Indicativi, sposobu ukazującego, tempor[is] praesentis, czasu terazniejszego, numeri singularis, liczby małej, desinentem in es longum, kończącą się na tę syllabę przedłużoną, et infinitivum in ere, á nieograniczon[y] sposob tak, út rideo, rides, ridere, śmieje się.