terminów gramatycznych online
rezonans
Język: polski
Geneza: fr. resonance < łac. resonantia 'oddźwięk' (łac. resonare 'odbrzmiewać')
- Słowniczek: Gaert/1927
Rezonans akustyczny. Zjawisko fizyczne polegające na pobudzeniu jakiegoś ciała (...) do drgań pod wpływem fali głosowej wytwarzanej przez drgania innego ciała (zwanego źródłem dźwięku, sonatorem), których częstotliwość odpowiada częstotliwości drgań własnych rezonatora. Zjawisko r. a. odgrywa bardzo ważną rolę w procesie wytwarzania mowy; w stosunku do fali głosowej wywołanej przez drgania wiązadeł głosowych funkcję rezonatora spełnia słup powietrza znajdującego się w kanale głosowym.
Cytaty
Dźwięk: wrażenie słuchowe, wywołane regularnem drganiem fal powietrza. Akustyczne właściwości dźwięku: 1) wysokość: zależna od ilości drgań na sekundę; 2) siła: zależna od długości amplitudy, t. j. wychylenia drgającej cząstki od położenia w spoczynku; 3) długość: zależna od ilości czasu drgania (właściwość ilościowa, kwantytatywna); 4) barwa: zależna od tonów pobocznych, t. zw. harmonijnych (właściwość jakościowa, kwalitatywna). Siła i barwa dźwięku pozostaje w związku z wielkością i kształtem resonatora, t. j. przestrzeni ograniczonej ścianami, otwartej z jednej strony, w której znajduje się powietrze, potęgujące dźwięki dodające tony poboczne. Zjawisko odbrzmiewania nazywamy resonansem.
Resonans, resonator, p. dźwięk.