Historical Dictionary
of Grammatical Terms online

przyimek

Language: polski
EJP 1991, 272 Contemporary definition

Przyimek jest funkcjonalnie niesamodzielną częścią mowy, tworzącą jednostki składniowe w połączeniu z grupą imienną. Jego funkcja składniowa jest podobna do funkcji końcówek fleksyjnych przypadków zależnych: jest jednym z wykładników związków składniowych między częściami wypowiedzenia. [...].

Quotations

Jedni chcą pisać s zamiast z, w tenczas, gdy ten przyimek ma odpowiadać łacińskiemu cum.

Przyimek z nie stanowiąc syllaby, musi łączyć się ściśle z głoskami, które spływają na swoją syllabę.

Wyrazy: do, bez, nad, oznaczają różne stosunki zachodzące już to między osobami lub rzeczami, już to między czynnością a osobą lub rzeczą; że zaś stoją zawsze przy imieniu (...do pracy, ...bez duszy, ...nad dziecięciem), nazywamy je przeto przyimkami (=przy-imię).

Przyimki (preposições) są części mowy, którem wyrażają, w jakim stosunku pozostają do siebie osoby lub rzeczy. Najgłówniejsze przyimki są:

A, oznacza: do (vou a Porto Alegre, idę do P. A .), w (chegar a tempo, przyjść w czas), po (a mil reis, po milrejsie) i t. d. [...].

Przyimek z w roli prefiksu pisać wedle wymowy: z lub s, np. zbawić.

Przyimek. – Spójnik. – Partykuła. (wyrazek). – Wykrzyknik.