Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nomenklatura

Język: polski
Dział: Teoria języka (współcześnie)

Cytaty

Nomenklatura ż IV, CMs. -urze «ogół nazw przedmiotów, zasób terminów, mianownictwo; dawniej także: sposób nazywania, nazwa»: Obecnie jest w powszechnym użyciu wprowadzona w r. 1753 przez szwedzkiego botanika Linneusza podwójna nomenklatura w języku łacińskim, oparta na zgrupowaniu gatunków w rodzaje. SZYMK. Bot. 36. Najpilniejszym zadaniem Komisji jest uporządkowanie nomenklatury Tatr Wysokich, gdzie w ostatnich kilku latach przed wojną zostało wprowadzonych ok. 200 nowych nazw szczytów, przełęczy i turni. Wierchy 1947, s. 183. Utrwaliła się epoka saska w pamięci pokoleń przez nomenklatury: Saski Ogród, Saski plac, Saski pałac, Saska Kępa. Tyg. Ilustr. 31, 1900. Widzisz waćpan te ogrody: ten się nazywa Nosów, a ten drugi Gura. Pytam, skąd się ta wzięła ich nomenklatura? ZABŁ. Sarm. 12. // SWil. <łc. nomenclatura = mianowanie, nazywanie, rejestr nazw>.