terminów gramatycznych online
dialektycznie
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słownik, tom II (D-G): Dor/1958–1969
Cytaty
Og.-pol. ė naogół tego samego jest pochodzenia, co w języku literackim: powstało z prasł. e ě w zgłoskach zamkniętych dźwięczną, ze ściągnięć, w zależności od dawnego akcentu, z yr ir, dialektycznie też z y i przed ł l, o czem w § 5 I 2.
Dialektycznie ku południowi cofanie się akcentu zwłaszcza z ostatniej zgłoski jest coraz częstsze.
Dalej jest rzeczą ciekawą, że zarówno w dolnołużyckiem jak południowokaszubskiem spotyka się obok początkowego mniej lub więcej wyraźny przycisk na przedostatniej zgłosce, typ który dialektycznie, w miarę zbliżania się do obszaru polskiego, przechodzi zupełnie w polski.
W k.-sł. obok gŏu̯ra skŏu̯ra z przeprowadzoną długością [...] dialektycznie jest długa tylko w n. acc. trzech liczb, zresztą zaś krótka.
Jak wykazują znieruchomiałe zysk zyskać st. odyskać oraz może stp. wysprz ‘w górę’ (BZ), ъ + i dało y i to jest z pewnością prasłow., przynajmniej dialektycznie, objaw.
II Dialektycznie przysłów. od II dialektyczny: Okolicy tej, leżącej tak politycznie jak dialektycznie poza postawionym sobie z góry zakresem, już nie badałem. NITSCH Wyb. III, 243. // SW.