terminów gramatycznych online
podmiot czynny
- Część czwarta. Rzecz o zdaniach: Such/1849
- O zdaniu pojedyńczym: Kras/1897
- Składnia: Łaz/1861
- Słownik, tom VI (P-Prę): Dor/1958–1969
Cytaty
Gdy podmiot za pomocą Spójnika z, z innym przedmiotem się wiąże, a oba są zarówno czynne, i równoważne; orzeczenie w liczbie mnogiéj położyć należy.
[...] Niekiedy podmiotu czynnego w zdaniu bierném przez 2. przyp. z przyimkiem od, albo przez 4. p. z przyimkiem przez wyrażonego, łatwo domyślić się można, a wtenczas lepiej jest zupełnie go wypuścić, np. Są to słowa wyjęte z ewanielji dopiero ode mnie przeczytanéj; lepiéj: są to słowa wyjęte z ewanielji dopiero przeczytanéj [...].
[…] Szósty przypadek służy nie tylko do wyrażenia orzecznika, […] ale nadto używamy go: [...] 6. Częstokroć 6. p. z bierną formą czasownika ma znaczenie czynnego podmiotu, np. Deszcz ziemię odwilżył=ziemia deszczem odwilżona […].
Podmiot czasownika czynnego nazywamy podmiotem czynnym; podmiot czasownika biernego — podmiotem biernym.
[…] Język pol. w ogóle nie lub strony biernej; dlatego wolimy wyrażać zdanie po stronie czynnej, tj. z podmiotem czynnym […].
Podmiot m IV, D. -u, Ms. -ocie 1. jęz. «część zdania, o której się w zdaniu orzeka»: [...] ∆ Podmiot czynny «podmiot czasownika czynnego». [...] // L.