Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

chuch słaby

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • O pismowni w języku polskim: Prz/1816

Cytaty

Przeto, rożniąc chuch słaby od mocnego, jak Uczonym przystoi, wskazane wyżyj samowłasne Imiona, pisowane z naczalnem lub środkowem H, z cechą słabego chuchu zostawiam; a do wszystkich pospolitych Imion, czy narodowych, czy urodaczonych, pismowanych dotąd przez samo H, jako właściwie do osobnego szeregu z pismowanemi przez CH należących, rozciągam pismowanie przez Dwojorkę CH.

Jeszcze [...] baczność zwrocę na ważny podział Społgłosek podług ktorego te w związku z Samogłoskami I lub Y ton swoj grubią lub cieńczą, przeto te ustawiają się w 6 rzędach: [...] 5) Chuchowa H, ktora w swojej postaci Abecadłowej, jako chuch słaby, należy do rzędu Rożnobrzmiennych, lecz się od nich tem rożni, iż nie kończy słow Polskich ani samotna, ani z cieńczącem I, jak kończą tamte dwie; w postaci zaś Przyabecadłowej CH, jako chuch mocny charmonnie kończy słowa ojczyste tylko z Y; przeciwnie słowa obce kończy tylko z I. Tak się wyrożniają chuchy; grubiony, np. w słowach: Hadziacz, Horodla, cherchel, Chorąży, rachuba, cieńczony, np. w słowach: Hieronim, Hium, chieroglif, a na końcowej złodze, np. w Polskiem słowie z Y: orzechy, w obcem z I: Eustachi.