terminów gramatycznych online
nagłosowy
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słownik, t. 3: N-Ó: SW/1900-1927
- Słownik, tom IV (L-Nić): Dor/1958–1969
Cytaty
Nagłosowy a. Nagłośny jęz. przym. od Nagłos.
[...] zmiana nagłosowego i ̯a- w i ̯e- [...].
Mimochodem zwracam uwagę, że znikanie jerów lub ich wokalizacja pełna nie zależą od przycisku, p. niżej § 30. Sprawa intonacji łączy się najściślej z iloczasem i jest też tam (w następnych §§) przedstawiona. Tu zwracam tylko uwagę na pośrednie zachowanie dawnej różnicy (prasłow.) między akutem a cyrkumfleksem w zastępstwie nagłosowych or- ot- (ramię || rola), § 65, 7.
Mimochodem zwracam uwagę, że znikanie jerów lub ich wokalizacja pełna nie zależą od przycisku, p. niżej § 30. Sprawa intonacji łączy się najściślej z iloczasem i jest też tam (w następnych §§) przedstawiona. Tu zwracam tylko uwagę na pośrednie zachowanie dawnej różnicy (prasłow.) między akutem a cyrkumfleksem w zastępstwie nagłosowych or- ot- (ramię || rola), § 65, 7.
Dotychczas była mowa o nagłosowem ja-. W śródku wyrazu stare ja pozostaje bez zmiany.
Nagłosowy jęz. przym. od nagłos: Nagłosowe, czyli zjawiające się na początku wyrazów grupy głoskowe or- : ra- są również dziedzictwem starych, prasłowiańskich połączeń or. SZOBER Gram. 73. // SW.