Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

ubycie głosek

Hasło w cytatach: ubycie
Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Nauka III. O przybywaniu i ubywaniu głosek: Sier/1838
  • Nauka XII. O błędach w wymawianiu i pisaniu: Sier/1838

Cytaty

Środkowe e najczęściej ubywa, gdy zakończenie spółgłoskowe wyrazu zamienia się na samogłoskowe przez przybycie końcowéj samogłoski np. opłatek opłatka; przybywa zaś wtenczas, gdy zakończenie samogłoskowe zamienia się na spółgłoskowe przez ubycie końcowéj samogłoski np. matka matek, bajka bajek, źródło źródeł.

Nie można pisać, bo nawet trudno byłoby wymówić: francuzski, mężski, sąsiedzski, tkaczski; tu za ubyciem s, zamienia się d na dz, cz na c.

Przeciwnie zaś trzeba znamionować ej na końcu wyrazów łatwiéj, piękniéj, jako uformowanych od łatwiejszy, piękniejszy, przez ubycie końcowéj zgłoski szy.