Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

namiastek niezamierzony

Hasło w cytatach: namiástkowie niezámierzeni
Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

Das Pronomen finitum wird Namiástek zamierzony, das P. infinitum niezamierzony genannt.

Jákość namiástkow w czym jest? Dwojáká iest. Jáko? Albo bowiem zámierzeni są namiástkowie ábo niezámierzeni. Ktorzy są zámierzeni? ktorzy biorą osoby, jáko ja ty on. Ktorzy są niezámierzeni? ktorzy nie biorą osob, jáko kto ktora ktore.

Qualitas pronominum in quo est? Duplex est. Quomodo? Aut enim finita sunt pronomina aut infinita. Quae sunt finita? quae recipiunt personas, ut ego tu ille. Quae sunt infinita? quae non recipiunt personas,

Aut enim finita sunt pronomina aut infinita. Quae sunt finita? quae recipiunt personas, ut ego tu ille. Quae sunt infinita? quae non recipiunt personas, ut quis quae quod.

Ábo bowiem zámierzeni są namiástkowie ábo niezámierzeni. Ktorzy są zámierzeni? Ktorzy biorą osoby/ jáko ja ty on. Ktorzy są niezámierzeni? Ktorzy nie biorą osob/ jáko kto ktora ktore.

Pierwsze próby stworzenia ojczystej terminologii zawierały Regulae grammaticales, regimina et constructiones z 1542 r. i wydanie A. Donata z r. 1583.

Terminologia Donata. Pronomen infinitum — namiestnik, namiastek niezamierzony, verbum — słowo, adverbium — przysłowie, praepositio — przekładanie, coniunctio — złączenie, interiectio — wdanie.