Tomasz Szumski

Syn oficera Jana Szumskiego.

Samouk. Dzięki wędrówkom po Europie opanował dobrze język francuski, rosyjski i niemiecki.

Pracował od najmłodszych lat (wcześnie został osierocony przez ojca) jako służący, aktor, wyrobnik. W Berlinie dzięki wsparciu Radziwiłłów otrzymał posadę nauczyciela w szkołach wojskowych. Następnie jako ceniony pedagog rozpoczął pracę w gimnazjach, udzielał też prywatnych lekcji. W 1807 r. zaciągnął się do służby wojskowej w oddziałach polskich wojsk napoleońskich. Po kilku miesiącach wystąpił z wojska i podjął obowiązki nauczyciela języka polskiego, francuskiego i niemieckiego i matematyki w gimnazjum w Poznaniu, gdzie też w latach 1809–1824 prowadził własną księgarnię i przy niej wypożyczalnię książek. Autor podręczników do nauki języków, historii literatury polskiej i rozprawek polityczno-gospodarczych.

• Michał Cieśla, Język polski w szkołach berlińskich w latach 1797–1807, „Rozprawy z Dziejów Oświaty” 4, 1961, s. 117–118.
• Artur Jazdon, Księgarnia i Biblioteka do Czytania Tomasza Szumskiego, „Biblioteka” 16(25), 2012, s. 59–81.