Jan Kochanowski

Szlacheckie; syn Piotra i Anny z Białaczowskich.

Początkowe nauki pobierał – jak się przypuszcza – w domu lub szkole parafialnej w Zwoleniu lub u benedyktynów w Sieciechowie. W roku 1544 został wpisany do metryki Wydziału Artium Akademii Krakowskiej. Kontynuował studia w Królewcu (1551–1552, 1555–1556) i Padwie (1552–1555, 1556–1557, 1558–1559), pogłębił je podróżując po Włoszech i Francji.

Poeta, najwybitniejszy twórca polskiego renesansu, pisał w języku łacińskim i polskim, tłumacz. Po powrocie z zagranicy swoje życie dworskie związał z dworami magnackimi Małopolski, dzięki wsparciu Piotra Myszkowskiego otrzymuje godność sekretarza królewskiego. W tym okresie czerpał też dochody z probostw w Poznaniu i Zwoleniu. Po zerwaniu z życiem dworskim osiedlił się w Czarnolesie, poświęcił się życiu rodzinnemu (w 1574 r. poślubił Dorotę Podlodowską z Przytyka) i pracy literackiej.

• Tadeusz Ulewicz, Kochanowski Jan, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 13, Wrocław 1967–1968, s. 185–190.