Cytaty 22 poz. • Strona 1 z 2  Jan Kochanowski   

Orthographia Polska/ Janá Kochánowskiego. A. Trojákie Polacy wymawiáją [...] albo thym sposobem jáko sie tu pisze.

A. Trojákie Polacy wymawiáją.

A. Trojákie Polacy wymawiáją [...] A łácińskie, i żadnego znáku ná nie, nie kłádziemy.

A. Trojákie Polacy wymawiáją [...] A łácińskie, i żadnego znáku ná nie, nie kłádziemy.

B dwojáko, Naprzod ślub sponsio: potym ślub' z kreską sponde, á zowiem to miękkie b, cum iota adscripto, i wszystkie tákie consonanty z kreską.

B dwojáko, Naprzod ślub sponsio: potym ślub' z kreską sponde, á zowiem to miękkie b, cum iota adscripto, i wszystkie tákie consonanty z kreską.

I Dwojáko, naprzod jáko vocalis, kiedy mowiem nic inszego: potym jáko consonans, Jádam, Jan, Jendrzej.

I Dwojáko/ naprzod jáko vocalis, kiedy mowiem nic inszego: potym jáko consonans, Jádam/ Jan/ Jendrzej.

O [...] Z tych trzech, jedno to ostátnie znáczym, bo jest rozne od támtych pierwszych, ktorych nie potrzebá mym zdánim znáczyć: bo ledá kto jedno od drugiego rozezna wymawiániem.

SC Zda się być jákoby jedná literá, i trojáko się też wymawia. Naprzod, ná desce: potym skromność, miękko: potym szczęsliwy, szczodry.

SC Zda się być jákoby jedná literá, i trojáko się też wymawia. Naprzod, ná desce: potym skromność, miękko: potym szczęsliwy, szczodry.

SC Zda się być jákoby jedná literá, i trojáko się też wymawia. Naprzod, ná desce: potym skromność, miękko.

V dwojáko, Vocalis łuská, consonans wagi, Wálenty.

V dwojáko, Vocalis łuská, consonans wagi, Wálenty.

Wszákże miedzy i, á miedzy y, jest niejákaś rozność, Byli fuerant viri, Były fuerant mulieres.

Y Tákże jáko proste I. bo jest i vocalis kiedy mowiem, i Polacy i Czechowie; jest i consonant: biyą, zyął go strách: i Diphtong czyni, witay, lepiey, woysko, vyrzał.

Y Tákże jáko proste I. bo jest i vocalis kiedy mowiem, y Polacy y Czechowie; jest i consonant: biyą, zyął go strách: i Diptong czyni, witay, lepiey, woysko, vyrzał.

Y Tákże jáko proste I. bo jest i vocalis kiedy mowiem, y Polacy y Czechowie; jest i consonant: biyą, zyął go strách: i Diphtong czyni, witay, lepiey, woysko, vyrzał.

A kiedy chcemy nápisáć łechcywy, już tu jest c práwe, á nie miękkie i nie trzebá kłáść Iota, ále Ypsylon.

Abyś ná tákich literách, to jest miękkich, kiedykolwiek po nich idzie to iste Iota, kreski nie kładł. Bo tá kreská jáko się powiedziáło, nic nie jest inszego jedno i. ktore gdy się podle swej litery nápisze, już niepotrzebnie nád nie się kłádzie.