Jan Łoś

Inteligenckie; syn Ludwika, rachmistrza powiatu kieleckiego, i Marii Magdaleny z Grzegorzewskich.

Pobierał nauki początkowe w domu. Później uczył się w gimnazjum w Piotrkowie. W 1881 r. podjął studia w Petersburgu, następnie pogłębiał swoją wiedzę na zachodzie Europy. W roku 1887 powrócił do Petersburga, w 1890 uzyskał habilitację w zakresie filologii słowiańskiej.

Pracował na stanowisku docenta na Uniwersytecie Petersburskim od 1890 r. W roku 1902 został powołany na profesora filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1920 objął katedrę języka polskiego. Publikował prace dotyczące leksyki, morfologii, składni, wersyfikacji i podręczniki uniwersyteckie oraz ortografii (w związku z podjętą w 1917 r. reformą ortografii), był redaktorem powstającego Słownika staropolskiego. Należał do wielu towarzystw i organizacji naukowych w kraju i za granicą, sprawował też liczne funkcje administracyjne, w latach 1923–1924 był rektorem UJ.

• Jan Łoś, [w:] Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego, Seria A, 2014.