Jan Januszowski

Joannes Lazari, Lazarides, syn Łazarza Andrysowica i Barbary Wietorowej. Nazwiskiem Januszowski posługiwał się od roku 1575, nobilitowany w 1588 r.

Początkowo uczył się na wydziale artium Akademii Krakowskiej. Wiedzę zdobywał również na dworze cesarza Maksymiliana II, a także, jako pisarz pokojowy, na dworze Zygmunta Augusta. W latach 1575–1576 studiował prawo w Padwie.

Po powrocie do kraju został sekretarzem Stefana Batorego. W 1577 r., po śmierci ojca, przejął jego drukarnię. Korzystając z wzorów zachodnich, unowocześnił oficynę, funkcjonowała pod nazwą Drukarnia Łazarzowa. Łącznie wydał ponad 400 tytułów, w tym Biblię Jakuba Wujka (1599) i dzieła Jana Kochanowskiego. Współpracował przy zakładaniu drukarni Akademii Zamojskiej. Tłumaczył z języka łacińskiego, parał się też pisarstwem, wydał nowym krojem czcionki ortografię polską (1594). W roku 1601, po śmierci żony i dzieci, został księdzem.

• Alodia Kawecka-Gryczowa, Januszowski Jan Łazarzowic, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 10, Wrocław 1962–1964, s. 598–600.
• Januszowski Jan, [w:] Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny, t. 2: I–Me, Warszawa 2001, s. 32–34.
• Januszowski Jan, [w:] Bibliografia literatury polskiej „Nowy Korbut” – Piśmiennictwo staropolskie, t. 2 (hasła osobowe A–M), Warszawa 1964, s. 286–289.
• Justyna Kiliańczyk-Zięba, Czcionką i piórem. Jan Januszowski w roli pisarza i tłumacza, Kraków 2007.